Çocukken abimle oyunlar oynardık.-"eee ne var bunda herkes küçükken oyun oynardı"dediğinizi duyar gibiyim.-Çok güzel oyunlardı bunlar...Oyunlar bölüm bölüm olurdu.Dizi gibi işte,anla.Bölüm bitince o müzikli tonla bu bö-lü-mün so-nu-en para nokta kom reklamındaki müzik gibi-diye bağırırdık.Bi'de elinde biberonu olan bebeklerimiz vardı hepsi aynı tatlı yüz ama pantolonlarının rengi farklı Hepsinin adı Gökçe'ydi çünkü anasınıfındayken çok sevdiğim bi'arkadaşımın ismiydi Gökçe,şuan nerde ne yapıyor bilmem ama burdan selamlar kendisine,,dip not:Gökçe kız idi.,,.Ben en çok pembe gökçeyi severdim,Abi'm sarı gökçeyi.Bu gökçeler neler yapmazdı ki İneklerin şehri möbazlar şehrine bile giderlerdi.Sonra Abi'm besteler güfteler yapardı.Mesela "uçucaz uçucaz yere düşüp bayılıcaz"diye bi'şarkı vardı "uçucaz uçucaz kısmında koltuklarda zıplar,"yere düşüp bayılıııcaaaaz kısmında yere atlardık.Bu bölümün sonu"nu duymak istemezdim.Oyun bitmesin diye...
Bir de küçükken bi'oyun vardı.Hatırlarsın belki "Nesi var?"idi oyunun adı.Bir eşya seçerdin odanın içinden,sana sorular sorarlardı sen de eşyaya bakmadan soruları cevaplardın.Güzeldi!
Yaa bu arada ben bir dergi keşfettim adı adı yok.Kafan karıştı di mi?Derginin adı:"Adı Yok".Ben TÜYAP'ta bu sene Carpe Diem yayınlarının standının ordaydım.Ömer Sevinçgül'e kitabını imzalatıyordum.O da bana Adı Yok dergisinin bir sayısını hediye etti.Eve gidince hemen okudum ve çok beğendim.Heryerde bulmaya çalıştım ama bulamadım.Çok yerde satılmıyor.
Geçen gün ücra bi'kitapçıda 2012'nin bir sayısını buldum.Hemen aldım tabii.Başka sayısı yoktu ama o bile bana mutluluk verdi.Bu dergi her mevsim çıkıyor.Mevsimsel yani.İşte şimdilerde gittiğim her kitapçıya soruyorum belki bulurum diye.
Neyse Hoşça kal!
Dur dur daha değil.Daha hoşçakalma.İşte bu altta gördüğün resim Turuncu Gökçe.Geçen gün evde buldum oradan aklıma geldi bunları yazmak.Çok bebe değil mi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder